In memoriam Leo van Megen

In kleine kring binnen Orion was al bekend dat Leo ziek was. Donderdag 29 april overleed hij op 73 jarige leeftijd.

De meeste mensen zullen Leo kennen als de rustige man die samen met zijn vrouw Els achter de bar stond. Dat ‘achter de bar staan’ hield overigens wel iets meer in dan een biertje tappen. Leo regelde niet alleen de inkoop van de bar en keuken, maar zorgde ook voor het onderhoud en – samen met Els en anderen – voor de schoonmaak van de kantine. Dat laatste was zeker op maandag een behoorlijke klus. Dat vond Leo op een gegeven moment fysiek te zwaar, langzaam trok hij zich wat terug om er uiteindelijk helemaal mee te stoppen. Regelmatig kwam hij op zondag naar een wedstrijd van het eerste elftal kijken maar soms moest hij toch verstek laten gaan.

Wat veel mensen misschien niet weten, is dat Leo een langer verleden heeft binnen Orion. Hij was in de jaren ’80 de verzorger van zowel het eerste elftal als van het zaakvoetbalteam van Orion/Vissers Meubelen. Op de zijwand van de kantine hangt  onder meer een foto van het 1^e elftal dat in het seizoen 1981/1982 kampioen werd. Op deze foto kunt Leo al terugvinden. Het waren ook de gouden jaren van het zaalvoetbal. Leo ging als verzorger mee, ook tijdens de drie toernooien in Italië. Prachtige ervaringen en mooie herinneringen. Altijd leuk om over te praten bij een goed glas wijn of een koud glas bier. Tijdens het laatste toernooi op Sicilië had Leo het lef om in ‘de kooi van Palermo’ tijdens een blessurebehandeling een speler van de thuisclub weg te duwen. Een opstootje was het logische gevolg, het boze publiek hing in de hekken. ‘Even de boel op scherp zetten’ was de reactie van Leo die niet verblikte of verbloosde. We wonnen de finale wel.

In Leo verliezen we een aimabel mens met een Oranje hart. Wij wensen Els, kinderen, kleinkinderen en overige familieleden veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies.