Afgesproken

Een ingezonden stukje van Orion ouder en scheidsrechter Piet-Hein Peeters

“Afgesproken werk! Afgesproken werk!”

De keeper was zelf duidelijk overtuigd van zijn gelijk. Even daarvoor had ik de ene Eiffeltoren gewaarschuwd dat hij de andere Eiffeltoren niet moest vastpakken. Dat bleek tegen dovemansoren. Toen de cornerbal het strafschopgebied in zeilde, hing hij vol aan het shirt waarna er twee meter mens ter aarde stortte. Penalty.

“Afgesproken werk! Afgesproken werk!”

Ik moest schakelen. Ik ben ‘scheids, echt niet!’ gewend of ‘kom op man, dat is toch geen penalty’ of ‘ik raak hem niet eens’. De keeper, type ‘ga jij maar op doel staan’, was niet te beroerd een toelichting te geven.

“Jullie hebben dit van te voren al afgesproken.”

Ik fluit gewoonlijk junioren en bleek bij de senioren in een werkelijkheid beland waarin spelers van uit spelende ploegen er van uit gaan dat de scheids in principe de twaalfde man van de tegenpartij is.

“Kom op zeg, je collega trekt die speler omlaag”, probeerde ik nog. Tevergeefs.
“Echt niet, afgesproken werk! Ik wist het wel, ik wist het wel.”

Er staat een briesende keeper voor mijn neus die bij de corner naar de bal keek en dus niet gezien kon hebben wat er achter hem gebeurde. Hij wordt ondersteund door geschreeuw van drie, vier medespelers. Het is zondagochtend, de meeste mensen halen dan even adem. Verderop zie ik de dader gelaten met de handen in zij staan. Die weet wel beter.

“Heren, blijven we vergaderen of gaan we voetballen?”
Het gemopper druppelt tot de aftrap na.
Na het rustsignaal loopt de keeper voor me uit, draait dan om.
“Had ik niet moeten doen, scheids.”
De lieverd.
“Maar…”
De rest van zijn zin slikt ie toch in.