Historie

 

De sterren van Orion herinnert kapelaan Tychon zich veertig jaar later in het gedenkboek bij het achtste lustrum van de sportvereniging Orion. Tychon is een van de oprichters van de club. Die komt voort uit de Jonge Wacht, het patronaat van de Christus Koningsparochie; een handvol jongens wil een eigen club hebben om te voetballen. Een echte club met eigen veld, eigen bal en eigen shirts. Ze krijgen een veld bij de Ark, een echte leren bal en oranje shirts met zwarte kraag en een witte ster op een blauw veld. Ze betalen contributie, 25 cent per maand, en een boete van 15 cent als ze niet komen opdagen bij een wedstrijd.

De eerste jaren beschikt Orion over niet meer dan 11 spelers. Competitievoetbal is dan nog niet mogelijk, ook al omdat het veld, voor de Ark aan de Elzenstraat, niet de vereiste afmetingen heeft. Het is niet meer dan een trapveldje. In 1941 wordt het menens; een aantal jongens is inmiddels ouder dan achttien en er zijn een paar goede voetballers bijgekomen, zodat men kan gaan deelnemen aan de competitie in de Nijmeegse voetbalbond. Eerst op het veld van de voormalige vereniging OBIOD op de Kopse hof, een open veld zonder afrastering.

Vanaf 1942 mag men gebruik maken van het veld van Union op de hoek van de Groesbeekseweg en de Groenewoudeseweg. In dat jaar wordt ook het eerste kampioenschap behaald. Het eerste jeugdelftal wordt kampioen in de tweede klasse A, afdeling Nijmegen. Dat betekent een foto in de krant, waarop de spelers trots in de camera kijken, hun ster fier op de borst. En dat valt verkeerd bij de bezetter. De sterren moeten eraf. Die zijn - ook na de oorlog - niet meer teruggekeerd. Aan het eind van de oorlog verhuist de club, dan 52 leden tellend, naar het terrein op de Kwakkenberg. Overigens wordt het veld al na korte tijd door militairen in gebruik genomen.

Als kort voor de oorlog de katholieke voetbalbond fuseert met de algemene moet Orion haar naam wijzigen. In Apeldoorn is al een vereniging die luistert naar de naam Orion. Het Nijmeegse Orion gaat verder als RKSV Orion Boys. Na de oorlog gaat het met de club sportief gaat het op en neer, zoals bij elke voetbalvereniging. Soms spelen de jongens de sterren van de hemel, dan weer lijden ze zware nederlagen. Er worden kampioenschappen behaald en er wordt gedegradeerd. In 1960 promoveert de club naar de vierde klasse van de KNVB; in 1971 bereikt men de tot dan toe hoogste plaats in de clubhistorie: de derde klasse van de KNVB. Dan zijn de Orion Boys letterlijk de kinderschoenen ontgroeid; als symbool daarvan gaat vanaf dat jaar de vereniging verder als SV Orion.

Het is echt een club van Oost. Op de ledenlijst en in de achtereenvolgende besturen tref je vaak dezelfde namen: Akkers, Bouten, Frickel, Gruntjes, Van den Ing, Kunkels, School. Men streeft ook naar een eigen plek in het hart van Oost. In de beginjaren vergadert men in Unitas of een plaatselijk café, bij een van de leden thuis of in een schoollokaal aan de Acaciastraat.

In 1968 verrijst een clubhuis aan de Dommer van Poldersveldtweg, door de clubleden zelf gebouwd. In die jaren ligt daar ook een oefenveld. Op het terrein aan de Kwakkenberg maakt men aanvankelijk in de wintermaanden gebruik van de Toko, de "winkel" van de nabijgelegen camping. De naam "Toko" gaat vervolgens over op een klein clubgebouwtje bij het hoofdveld, later uitgebreid tot het huidige clubgebouw.

De accommodatie aan de Luciaweg op de Kwakkenberg werd door de grote toename van vooral jeugdleden in de eerste jaren van het nieuwe millennium snel te klein. En aangezien de buren v.v. Trekvogels (ook met twee velden ) eenzelfde probleem hadden moest een van de twee verenigingen verhuizen. In 2003 besloot de algemene ledenvergadering met grote meerderheid voor een vertrek naar het terrein op de hoek Nijmeegse Baan-d'Almarasweg, op de grens van Oost. In datzelfde jaar keurde ook de gemeenteraad de plannen goed.

Uiteindelijk duurde het tot 2006 voor er op het nieuwe complex gevoetbald werd, met een aantal containers als kleerruimtes. In juni 2007 was ook het clubhuis gereed en volgde de grote verhuizing. Door de goede jeugdopleiding bleven sportieve successen niet uit: het eerste elftal promoveerde in twee jaar tijd van de vijfde (2003) naar de derde klasse (2005) en won in de aanloop naar de twee kampioenschappen onderwijl maar liefst zes periodetitels op rij.

En het sportieve succes zette door. Door diverse kampioenschappen kwamen jeugdselectieteams op districtsniveau te spelen. Ook het eerste elftal boekte opnieuw succes. Op 2 mei 2010 werd het team uitgerekend op bezoek bij oude buur Trekvogels kampioen in de 3e klasse en werd voor het eerst in de historie promotie naar de 2e klasse afgedwongen. In 2013 vierde de club uitgebried haar 75-jarig bestaan met onder meer een heuse interland tegen voetbaldwerg Tuvalu. Klein smetje op het jubileumfeest was de degradatie naar de 3e klasse, maar dat bleek van korte duur. In de 3e klasse draaide het team het hele jaar mee in de subtop. 
Gestaag klom Orion de laatste weken telkens een plekje op de ranglijst. Op de allerlaatste speeldag, op bezoek bij RKSV Driel wist Orion alsnog het kampioenschap binnen te halen. Voortbouwend op dat succes bleek in de 2e klasse dat Orion een woordje meesprak, met een nette derde plaats en de winst in de derde periode. In de nacompetitie speelde Orion souverein en versloeg in twee wedstrijden achtereenvolgens Concordia Wehl en OBW. Op 31 mei 2015 bereikte de club op bezoek in Zevenaar daarmee een nieuw absoluut hoogtepunt: promotie naar de 1e klasse.

Met bijna zeventig jeugdteams heeft Orion tegenwoordig de grootste jeugdafdeling van Nijmegen. Verder spelen er nog twaalf seniorenteams en vier zaalteams. Medio 2005 had Orion ca. 710 leden. Bij aanvang van het seizoen 2014-2015 stond de ledenteller op ± 1500 leden.