Vedette

Een ingezonden stukje van Orion ouder en scheidsrechter Piet-Hein Peeters

Hij valt vanaf het begin op. De sierlijke centrale verdediger, fijn linkerbeen. Scheidsrechters zijn voetballiefhebbers. De klassieke vedette in een team dat verder bestaat uit doodlopers en rouwdouwers. In alles 'geef mij de bal maar'. Knappe jongen, afgezakte sokken, shirt uit de broek. En dat heerlijk nukkige, dat licht hoogmoedige. Ergens in zijn hoofd zit de hardnekkige gedachte dat hij van achter naar voor iedereen voorbij kan lopen.

Ons gesprek begint als hij na een te lang doorgevoerde dribbel zijn tegenstander even bij het shirtje pakt. 'Niet meer doen jongen, de volgende is geel'. Daarna een tegenstander op het punt van doorbreken wat hij met een knappe, harde sliding in de zestien verijdelt. Een snelle blik naar mij, vergezeld door een handgebaar naar de gesneuvelde tegenstander.

In de tweede helft volop zuigen tegen de heetgebakerde spits van de tegenpartij. Die geeft hem na een duel een duw waarna hij met glimlach vragend naar mij kijkt. 'Scheids, je ziet toch wat hij doet!?’.'

Uiteindelijk gaat zijn ego met hem aan de haal. In het eigen strafschopgebied toch nog even die kapbeweging. De spits, ja die, is er als de kippen bij. De beslissende 1-0, de vedette met het gezicht in het kunstgras. Weer gevallen. En terwijl hij opstaat, bekruipt me de gedachte dat hem dat in zijn leven vaker zal gebeuren.