Op de koffie bij…. Jopie Sünnen

Je hebt vrijwilligers en vrijwilligers. Jopie is er een van het uitzonderlijke soort. Samen met de andere terrein- en materiaalmeesters onderhoudt hij onze accommodatie en zorgt hij voor alle materialen. En daar gaan vele uurtjes in zitten… We gaan eens bij hem op de koffie om een inkijkje in zijn Orion-week te krijgen.

Het is dinsdagavond als ik Jopie in het clubhuis tref. Eigenlijk zou zijn collega Theo van den Broek er ook bij zijn, maar door een ongelukkige val heeft de 81-jarige terreinmeester een breuk in zijn schouder opgelopen. Donderdag 3 oktober is hij hieraan geopereerd, dus voorlopig vervangt Jopie hem op de dinsdagavond.

Van ballen tot lampen
Samen met zijn broer André, dochter Bonita en collega’s Nol Claassen, Erwin Kleinschiphorst en Theo van den Broek vormt Jopie het Terrein- en materiaalteam. Maar wat houdt dat eigenlijk in? Nou best veel zo blijkt uit de opsomming van taken. Jopie gaat er eens even goed voor zitten en steekt van wal: “Wij regelen de uitleen van alle materialen die de teams tijdens trainingen en wedstrijden gebruiken en checken of alles weer (heel) terug komt natuurlijk. We beheren de sleutels van de kleedkamers, houden de kleedkamers en het sanitair zo goed als mogelijk schoon. En we houden het terrein netjes. Van het legen van de prullenbakken tot het opruimen van de rommel langs de velden. Als iets kapot is repareren of vervangen we het. Bijvoorbeeld een kapotte lamp of douche. En als we het zelf niet kunnen fixen, dan schakelen we een bedrijf in.”

Heb je even?
Daar kun je behoorlijk druk mee zijn met het intensieve gebruik van onze accommodatie door ruim tachtig teams, een buitenschoolse opvang en enkele speciale doelgroepen. En dat blijkt wel. “Ik ben hier elke maandagavond van 18.00 tot 22.00 uur”, legt Jopie uit. “Vrijdagochtend maak ik samen met mijn vrouw Silvia het clubhuis schoon. En ook elk weekend ben ik bij Orion te vinden. Dan ben ik op zaterdag van 7.45 ’s morgens tot ongeveer 22.00 uur ’s avonds in de weer met materialen uitlenen en de schoonmaak van de kleedkamers. Mijn dochter helpt me dan vaak en mijn vrouw heeft regelmatig een bardienst. Op zondag ben ik van ongeveer 8.00 tot 20.00 uur op de club.” En dat allemaal naast zijn normale 37-urige werkweek. Petje af hoor. Ook op de andere doordeweekse dagen is er tijdens trainingstijden altijd een materiaalman aanwezig.

Gezelligheid kent geen tijd
Het vrijwilligerswerk is Jopie met de paplepel ingegoten. Zijn vader trok vroeger al de lijnen op het voetbalveld en voor Joop is het vanzelfsprekend dat hij zich inzet voor de club. Voorheen al als trainer van de meidenteams van zijn dochters en als grensrechter, maar ook voor de organisatie van een heus darttoernooi kan je op Jopie en zijn broer rekenen. Juist die gezellige evenementen maken het voor hem leuk. “Ik hou van het contact met alle mensen binnen de club en vind het fijn om iedereen een beetje bij elkaar te houden. Zo lijkt het me ook mooi om een keer een jaren ’70-avond voor de volwassenen of een dropping voor de jeugd te organiseren of iets dergelijks.”

Eh…. o ja!
Maar ergernissen zijn er natuurlijk ook. “Tja, die mindere kant is er helaas ook. Teams die hun spullen niet zelf opruimen, pionnen, doeltjes, complete ballenwagens niet terugbrengen. Kleedkamersleutels die kwijt raken of ranjakannen die langs het veld blijven slingeren. Maar ja, dat is van alle tijden. Het zou voor iedereen wel eens leerzaam zijn om een avondje mee te lopen. Misschien dat ze dan zien hoe fijn het is als iedereen zijn eigen spullen opruimt. De volgende keer wil je de materialen ook graag weer in goede staat gebruiken immers.”

Brandslang
Dat Jopie tijdens de werkzaamheden ook van een geintje houdt blijkt wel als hij een anekdote uit het vorige seizoen vertelt. “Het eerste was net kampioen geworden en de sfeer in de kleedkamer was natuurlijk uitgelaten. Ik kwam voor de gein met de brandslang aangelopen om ze af te koelen en ze daagden me uit om de slang daadwerkelijk open te zetten. Nou, dat hebben ze geweten! Of die keer dat de D1 van Thijs Boonstra kampioen werd en ik in een leeuwenpak het veld op ben gerend. Je had de mensen moeten zien kijken”, lacht Jopie nog smakelijk na.

Jopie moet weer aan de slag, dus we ronden ons gesprek af en drinken de koffie (nou vooruit thee) op. Wat is de club toch gezegend met mensen zoals Jopie die zich wekelijks vele uren vrijwillig inzetten. Aan het hele terrein- en materiaalteam, namens de hele club: bedankt!