Onze club in coronatijd: Orion VR3

Anke te Boekhorst (29, staand zesde van links) is de aanvoerder en nestor van Orion VR3, dat verder vooral uit studenten bestaat. Ik vroeg haar hoe zij en haar teamgenoten de coronaperiode doorkomen.

Anke, je leest regelmatig dat jongeren ook psychisch in de problemen komen vanwege corona. Speelt dat bij jullie ook?
Anke: ‘In ons team zitten wel een paar sociale beesten, die het uitgaan ontzettend missen, maar ik geloof niet dat er spelers echt mentaal doorheen zitten. Wel hoor je geregeld dat het wat betreft de studie pittig is om alleen maar vanuit huis te werken. Wat dat betreft heb ik het wat makkelijker. Ik werk bij de Atletiekunie en heb onder meer Accommodaties in mijn takenpakket, dus ik mag er nog wel eens op uit.’

Je bent zelf sinds januari 2018 lid van Orion. Wat heeft jou - komend vanuit Tilburg - voor Orion doen kiezen?
Anke: ‘Ik vond het mooi dat bij Orion meidenvoetbal overal en in elke leeftijdsgroep vertegenwoordigd is. En ook de leus ‘Iedereen een ster’ sprak me erg aan.’

Hoe is jullie seizoen totnogtoe verlopen?
Anke: 'Goed. Meestal groeien we als een diesel in het seizoen, maar nu begonnen we meteen sterk. We droomden al van een kampioenschap. Totdat het opeens afgelopen was.’

Jullie hebben wel doorgetraind?
Anke: ‘Zeker. De bezetting was hoger dan ooit! Want vóór corona hadden de speelsters vaak ook andere sociale verplichtingen met bijvoorbeeld de studentenvereniging, maar nu was de training het enige sociale verzetje in de week. Dus iedereen was heel gedreven.’

Hebben jullie nog alternatieven ontwikkeld toen trainen niet meer was toegestaan?
Anke: 'Ja, via de app “Ommetje" van de Hersenstichting stimuleerden we de speelsters om flinke wandelingen te maken. Daarvan werd in de app automatisch een ranglijst gemaakt en dat werkt natuurlijk competitief. Maar de speelsters met een hond waren al snel niet meer in te halen. Na een paar weken verwatert zoiets ook weer.’

En nu?
Anke: ‘Tja, nu durft niemand meer een verwachting uit te spreken. Onze trainers zijn nog het meest optimistisch. Carel Boef appt ons steeds hoe lang we thuis al ongeslagen zijn. Laatste feliciteerde hij ons, dat het inmiddels al meer dan een jaar was...’

Waar zie je voor straks weer het meest naar uit?
Anke: ‘In september was er een zondag dat we met alle vrouwenteams ’s ochtends thuis speelden. Daarna hebben we met z’n allen heerlijk op het terras in de zon naar het eerste mannenteam gekeken. Dat was een superzondag met het echte Orion-gevoel. Zo’n zondag zou ik graag weer willen beleven!’