Herbstmeister in gips
24 december 2013
Het was nog een bewogen laatste competitieweekend zo vlak voor de kerst.
Orion A3 speelde om het kampioenschap op het hoofdveld tegen WVW A1. Een maand of twee terug was het duel gestaakt bij een 3-0 stand, toen Sebas Steenbrink een zware knieblessure opliep.
Zoveel wedstrijden verder waren beide teams inmiddels bovenaan de ranglijst beland. WVW met 3 punten voorsprong op Orion A3 en een doelsaldo van +2 ten opzichte van Orion.
De 3-0 voorsprong, waarmee de wedstrijd uitgespeeld zou moeten worden, was dus precies voldoende voor Orion!
Maar WVW startte furieus en maakte al snel 3-1. Om in wielertermen te spreken: op dat moment was WVW weer virtueel kampioen.
Even later ging Orion-aanvaller Boris Cornelissen af op de WVW-doelman. Een ongelukkige botsing volgde, een schreeuw van Boris, die in het doelgebied bleef liggen en niet meer overeind kwam.
Jacques van Limbeek verleende eerste hulp, het wachten op de ambulance duurde lang en de WVW-spelers verdwenen alweer in de kleedkamer.
Ruim twintig minuten gingen voorbij. Zou de wedstrijd opnieuw gestaakt worden? Hoe ging het met Boris?
Uiteindelijk kwam de ambulance het hoofdveld op gereden en na enige medische handelingen verdween Boris, inmiddels verdoofd, onder applaus in de ziekenwagen.
Boris zwaaide nog ter geruststelling vanaf de brancard en liet weten dat hij staken niet zou accepteren. ‘Doorspelen!’ riep hij, en zijn medespelers begrepen dat dit eerder een eis dan een wens was.
En dus speelden ze door. Met de opdracht minimaal nog een keer te scoren.
En dat deden ze. Het ene doelpunt dat net genoeg was voor de titel, die na afloop groots gevierd werd in ons clubhuis.
En Boris? Die zit inmiddels met een gebroken kuit- en scheenbeen met zijn pootje omhoog bij de kerstboom. Wat een pech! Maar hopelijk kijkt hij toch ook nog af en toe trots terug op die glorieuze titel van Orion A3.
Veel sterkte, Boris. Voor jou, en alle andere Orion-vrienden, hele fijne feestdagen!
