Geschiedenis geschreven! VOC - Orion 1-3

Nog nooit in de historie speelden beide clubs tegen elkaar. Orion speelde pas de tweede wedstrijd ooit op landelijk niveau tegen (voluit) de Rotterdamse Cricket- en Voetbalvereniging Volharding Olympia Combinatie. Kortweg: V.O.C.

En dat is leuk, want je gaat een wedstrijd in op eigen kracht, je kent immers de tegenstander niet, en al gaande moet er dan gereageerd worden door de trainers- en begeleidingsstaf. SV Orion 1 bestaat nog steeds uit een zeer groot gedeelte spelers uit de eigen jeugd. En dat is op langere termijn een solide basis voor een representatief eerste mannenelftal. Ik merk wel dat de Orion-trainers nog zoekende zijn naar de juiste opstelling, maar dat heeft als voordeel dat iedereen voor zijn kans kan gaan. Het aanvallen organiseren is met deze groep net zo ingewikkeld als een mummie.

Bij Orion ontbreken nog altijd een viertal spelers in de selectie (Vince Alberts, Marvin Thomasia, Ischa Perquin en Naud Bernards), maar ik heb begrepen dat ze mogelijk op korte termijn weer meters gaan maken. Vince is herstellende van een sportersliesbreukoperatie (onthouden voor een avondje scrabble!), Marvin zijn tanden zitten weer op de goede plek en Naud en Ischa hebben normale voetbalblessures (hamstringblessure en enkel).

Orion begon in de volgende opstelling: 4 wijzigingen met vorige week:

Michiel Kok (K), Marco Loen, Alex Kwieman, Jeroen van de Wetering, Mitchell Nguyen, Jevrin Nunez, Frenk Wouterse, Mick Alberts, Noud Jilisen, Sam Huismans en Stijn Kruijs.

Op de bank: Pim van Limbeek (K), René Willemse, Gijs Walthaus, Jan van Hoof en Lewis Menga. Tim van de Hurk was afwezig.

De wedstrijd begon vrij nat en iets later omdat een fantastisch sproeisysteem het veld nog even moest bedienen. Er volgde uiteraard even een aftastende periode. Ik viel meteen voor de shirts van de Rotterdammers. Rood-zwart gestreept en was dus even afgeleid. Wel had ik meteen het gevoel dat er iets te halen was. Dat gevoel groeide toen een fantastische combinatie over rechts uitkwam bij de opgekomen Jeroen van de Wetering. Hij behield het overzicht en onze nieuwe man op 10, Mick Alberts (zie foto), haalde verwoestend uit, met de wind in de rug: 0-1. Het eerste doelpunt ooit op dit niveau was een feit! Daarna bleef het een beetje rommelig tot na de drinkpauze. Weer een goede aanval over rechts, via Sam Huismans, teruggelegd op Mick en een speler in vorm hoeft dan niet lang na te denken: 0-2! Mick kreeg ook nog geel en in de 33-ste minuut was het voor hem einde wedstrijd helaas. Hamstringklachten die hij al een paar weken heeft.

Luuk Langeveld was zijn vervanger. Een assist van hem werd door Noud Jilissen tot doelpunt gepromoveerd, maar blijkbaar buitenspel. Daarna was het rust. Het loopje naar de kantine was tevergeefs, deze was namelijk dicht. Zucht.

In de tweede helft had Orion de wind tegen en zakte in. VOC kon weinig gevaarlijk worden, en Orion counterde erop los. Weliswaar moeizaam, maar toch leidde dit tot de 0-3 , nu weer via Luuk en Noud als eindstation. VOC kreeg wel kansen, maar het scoren ging hen moeilijk af. Stijn ging eruit voor Jan van Hoof, René kwam voor Mitchell. Sam nog een keer 1 op 1 met de keeper en nog een tegendoelpunt van VOC in de 87-ste minuut. De wedstrijd was eigenlijk al gespeeld.

En zo boekte Orion op het voor de club hoogste niveau de eerst overwinning. Dat wordt dus bijgeschreven. Jevrin was mijn man of the match, maar eigenlijk iedereen en Mick in het eerste half uur.

Volgende week voor het eerst thuis tegen Nuenen. Komt dat zien, komt dat zien! En het terras bij ons is wel open. Mooi om te zien dat iedereen bij Orion de Corona-regels volgt! Zelfs Zaterdag 3.