Een mooi toernooi is a joy forever

Als ik terugdenk aan mijn eigen jaren in de pupillen en junioren dan zijn het vooral de toernooien die zijn bijgebleven. Hele competities zijn vervaagd, maar die zaterdagen waarbij je na een spannende finale een glimmende beker in je handen kreeg gedrukt, die vergeet je nooit meer.

Dat zal zeker ook gelden voor onze jongens van de D1 die afgelopen zondag op eigen veld het tweedaagse Aspire Academy-toernooi wonnen. Dat de tegenstanders uit Duitsland (Fortuna Düsseldorf) en Qatar (Aspire Academy) kwamen, en ook het zoontje van Raùl meedeed, droeg alleen maar bij aan de heroïek.

Indruk zal zeker ook gemaakt hebben dat voorafgaande aan de prijsuitreiking de nationale volksliederen werden gespeeld. Onze eigen jongens moesten nog een beetje ongemakkelijk lachen om zoveel officieel ceremonieel, maar het volkslied van Qatar werd serieus en vol overgave meegezongen. Ook door het zoontje van Raùl.

Een mooi toernooi is a joy forever.

Dat zag je ook aan de jongens van de Krasse Knarren die gisteravond op overtuigende wijze Orion’s eerste 40plus 7 tegen 7 toernooi wonnen. Met de cup op de tafel en een pilsje in de hand werden er sterke verhalen verteld over toernooien op Sicilië en bij Venetië, met een levendigheid en details alsof het vorige week was. Maar een beetje tot hun eigen schrik moesten ze constateren dat ze voor deze herinneringen toch alweer zo’n dertig jaar terug in de tijd moesten gaan.

Laten we ernaar streven om aan het eind van het seizoen ieder team in elk geval aan één toernooi te laten deelnemen. De spelers zullen het nooit vergeten.

Voorzitter Tijs Tummers blogt wekelijks over wat hem opvalt bij Orion