De vlucht van Vrouwen 1 voorbij De Tukkers

Denkt u echt, dat het relaxed is om een wedstrijd te volgen als je er niet lijfelijk bij bent? In het land van Celtic en Rangers zat ik gekluisterd aan mijn telefoon, hopend op goede berichten. Al na 1 minuut piepte mijn device van blijdschap: Lotte Wijers had de 0-1 gemaakt. Ik stuurde het bericht door naar iedereen die ooit vaagjes aan mij had laten doorschemeren belangstelling te hebben voor voetbal. Ik was daarmee nog doende toen een nieuwe ping mijn hart een tweede vreugdedansje deed maken. Julie zette ons op 0-2! Maar daarna bleef mijn telefoon lang stil. Onrust bekroop mij, ik probeerde wat te lezen in een achtergebleven krant, maar mijn Engels bleek ineens verschrompeld te zijn to the size of a raisin. De onrust bleek niet ongegrond. Het derde piepje was er een van pijn: de Tukkers maakten een aansluitingstreffer met naar schatting nog 10 minuten te spelen voor de rust. Toen mijn klokje al 47 aangaf, kon mijn hartslag weer wat dalen. Op slag van rust maakte onze goalgetter van dit jaar de 1-3. Uiteraard: Fien van der Borgh.
Intussen had ik plaatsgenomen in het vliegtuig, waar de captain was speaking, want zo gaat dat in vliegtuigen. Hij deed de voor alle behalve 1 teleurstellende mededeling, dat ons vertrek met 20 minuten was vertraagd. 1 man vond dit goed nieuws. Het zou hem precies genoeg ruimte geven om vóór het inschakelen van vliegtuigmodus van de uitslag kennis te nemen.
Ondertussen bleef het stil. Je zou zeggen: met een 1-3 voorsprong is dat prettig. Maar als je geen idee hebt wat de krachtsverhouding in het veld is, voelt het alsof iemand een spanband elke 5 minuten iets strakker om je middel aantrekt. Het verlossende woord kwam niet op tijd. Ik schakelde, terwijl mijn toestel naar de startbaan van Glasgow Airport taxiede, 3x mijn vliegtuigmodus aan en weer uit (eh, 3x aan en 2x uit), in de hoop op een eindsignaal voor het opstijgen. Omdat het eindsignaal niet kwam en de klok ongeveer op 89 moet hebben gestaan, vond ik het een ongemakkelijk turbulente vlucht. 
Ik tik dit terwijl de purser meldt dat de cabin crew ons moet prepareren voor de landing. Nog een paar minuten, en dan weet ik het….
1-3 gebleven! Opluchting, trots, blijdschap. Volgende week weer lekker langs de lijn. Veel fijner.

De foto is van @RvG_fotografie