Vreemdelingenlegioen

Daar waar de onderhandelingen in Brussel over een zachte danwel harde Brexit in volle gang zijn, leek op sportpark Mariënbosch sprake van een heuse Nexit, of moet je zeggen: een OrionExit? Een groot deel van de C1 selectie was het koude en sombere lenteweer (terecht) meer dan spuugzat, en was afgetaaid naar warmere oorden. Helaas is de veelgeprezen KNVB op de verkeerde momenten dan ineens wèl weer daadkrachtig en onverbiddelijk, dus de uitwedstrijd tegen het altijd lastige TOP Oss moest gewoon doorgang vinden.

Omdat de C2 werkeloos thuis zat, besloot Erik voor deze dag een compleet vreemdelingenlegioen samen te stellen, met gastspelers Jim, Thijs, Arman, Thomas, Wouter en Douwe als welkome aanvullingen. Extra uitdaging: niet alleen de spelers waren met de zuiderzon vertrokken, maar Scott had ook team-Consiglieri Dré met zich meegenomen. En net als bondscoach-voor-een-halve-dag Henk ten Cate moest Erik dus op zoek naar een rechterhand met een contract voor hooguit enkele uren. Dat de keuze daarbij viel op scribent en erkend voetbalanalyticus Twan van Oss (zie ook het parallelle wedstrijdverslag, vandaag krijgen de trouwe lezers er twee voor de prijs van één) verbaasde helemaal niemand. Hoe moeilijk die baan van Dré eigenlijk wel niet is, bleek al tijdens de heenreis, waarbij Twan ons verraste met een tussenstop bij het huis van de voorzitter van TOP in het eeuwig pittoreske Oss-Oost. Toch wel verrassend dat iemand die nota bene de naam van de stad zelf draagt hier zo hopeloos kan verdwalen??

Maar goed, toen dan toch eindelijk de kleedkamer gevonden was, werd het tijd voor het coachende duo om het volgende konijn uit de hoge voetbalhoed te toveren, met een keuze voor Wouter als keeper. Hiermee werd in één klap zelfs de legendarische keeperswissel van Louis van Gaal (die Jasper Cillessen inruilde voor Tim Krul tijdens de wedstrijd tegen Costa Rica) gedegradeerd tot een voetnoot in de voetbalannalen. Meteen maar een groot woord van hulde voor Wouter, die graag had laten zien hoe goed hij wel niet is als laatste man (dat laat hij namelijk wekelijks zien bij de C2), maar die - op basis van zijn al even verdienstelijke verleden als keeper bij Union - zichzelf wegcijferde en plaatsnaam als sluitpost onder de lat. Het betreden van het veld was al een belevenis: omgeven door gifgroene stalen hekken had het terrein nog het meest weg van een soort Russische goelag. En van nigrarubberoballafobia (pathologische angst voor zwarte rubberen bolletjes) hadden ze in Oss duidelijk nog niet gehoord, want het Ossche kunstgras deed sterk denken aan het afwerkterrein van een willekeurige Michelin bandenfabriek. Spionnen binnen de club hadden inmiddels uit betrouwbare bron vernomen dat ook de selectie van TOP niet helemaal compleet was, dus alle ingrediënten voor een mooi potje voetbal waren aanwezig.

Orion nam meteen het initiatief, en al snel bleek dat de mix van C1 en C2 veel weg had van een heerlijke cocktail: wodka en martini (‘shaken, not stirred’). En met een al even mooie mix van inzet (met ad hoc veldkapitein Jacco die druk coachend en buffelend vooropging in de strijd) met vlot combinatievoetbal leidde tot het onvermijdelijke: een mooi dieptepassje van linksbuiten Jim werd opgepakt door Douwe die de bal koel en als een echte spits in de rechterhoek legde: terechte 1-0 voor Orion. En daar waar Donald Trump alsmaar blijft ontkennen dat er zoiets is als klimaatverandering viel er in Oss niets, maar dan ook helemaal niets te ontkennen: dit vreemdelingenlegioen was een mooi stel. Achterin stond het als een huis, met een fraaie rol voor Thomas: rustig aan de bal alsof hij met vrienden thuis een potje zat te scrabbelen. En Arman met de voor hem kenmerkende combi van snelheid en inzet, dit niveau past hem ogenschijnlijk als een jas. Fijne dag ook voor linksback Idris, gezegend met het lichaam van een Griekse God, het loopvermogen van een renpaard en een fluwelen traptechniek. Het middenveld was in beslag genomen door onze architect Mats (ik hoorde zojuist dat hij direct na de wedstrijd naar Den Haag is gesommeerd om aldaar de vastlopende kabinetsformatie weer vlot te trekken). En wat te denken van Teun, de rust zelve, maar een plaag voor elke tegenstander. Ik vind dat Teun een beetje doet denken aan de bassist van een band: hij vindt het niet nodig om dominant alle aandacht op te eisen, maar zonder hem wordt het helemaal niks, en klinkt het ook nog eens rampzalig. Ondertussen ging ons legioen net zo vrolijk als het legioen in Rotterdam door op de ingeslagen weg, en na een prachtige aanval over volgens mij wel 5 schijven werd uiteindelijk eindstation Alioune bereikt, die aantekende voor de meer dan terechte 2 -0. En dat was meteen de ruststand.

In de tweede helft mocht ook Thijs zijn opwachting maken, en laten zien waarom hij één van de drijvende krachten is geworden van de C2. Heel even nam de druk van TOP wat toe, en hoewel Wouter bij een hard en laag schot in de rechterhoek nog verrassend dichtbij kwam, moesten we toch de 1-2 toestaan. Zouden we dan (net zoals de ploeg-wier-naam-ik-nooit-of-te-nimmer-uitschrijf-in-een-verslag-zelfs-niet-als-de-overheid-mij-daartoe-zou-verplichten, en die het zondag opnieuw gaat proberen tegen AZ) dan alsnog de beloning gaan mislopen? Helemaal spannend werd het toen de - overigens verder heel goed fluitende - scheidsrechter (gezegend met dezelfde buik als VVD-topman Henry Keizer; mogelijk een hint dat ook deze man wat corrupt zou kunnen zijn??) een serie vrije trappen toekende aan TOP, voor ogenschijnlijk niet al te ernstige overtredingen van onze kant. Maar Wouter stond zijn mannetje door altijd precies daar te staan waar de bal naartoe werd geschoten. Zei de legendarische ijshockyer Wayne Gretzki niet ooit: "A good hockey player is where the puck is, but an excellent hockey player knows where the puck is going to be!?" En dus viel het doelpunt niet aan onze kant, maar opnieuw aan de kant van TOP na een vlijmscherp uitgevoerde counter, die begon met een doorkopbal van Bas (de sterk verbeterde uitvoering van Peter Crouch, maar dan met de balbeheersing van Messi) richting Douwe, die op zijn beurt Alioune bereikte die mocht aantekenen voor zijn tweede van de dag: 1-3. En daarmee stond meteen de meer dan welverdiende eindstand op het scorebord. Chriet Titulaer zaliger en de vele wetenschappers die eerder deze week de barricaden opgingen om de waarheid te verdedigen, waren er reuzeblij mee, want eens te meer werden oorzaak (een topteam) en gevolg (een klinkende overwinning) op logische wijze aan elkaar verbonden.

En ook het publiek was blij: sommige mensen vinden het onvergetelijk dat ze een keertje mogen aanschuiven voor een diner samen met de jarige koning, maar voor de meegereisde toeschouwers was deze zaterdagochtend het absolute hoogtepunt van een mooie week. En net als een lekker diner smaakt het naar veel meer! Tot slot de speciale vermelding van de week voor Fenne, die na een gevecht met een onwillig enkelbotje weer haar opwachting mocht maken in de hoofdmacht. En dat is niet alleen heel fijn en goed nieuws voor Fenne zelf, maar ook voorl heel Orion!

Hartelijke groet, Bas Bloem