Tandartsbezoek
Het moest er natuurlijk een keer van komen. De return van de énige wedstrijd in de heenronde waar Orion totaal overklast en weggespeeld werd. Op verplaatsing dit keer: naar de hoofdstad van de Hinten-Ecke, Back-corner, Derrière-angle of gewoon naar de Achterhoek: Doetinchemse Zaterdag Club. De stemming in de supportersbus vooraf was ongeveer hetzelfde als waarmee de meeste mensen naar de tandarts gaan: laverend tussen hoop en vrees: Misschien valt het dit keer mee…. Ik heb toch goed gepoetst/goed getraind, ….dit keer geen gaatjes/toch gelijkspel, ….nee! geen wortelkanaal!/een uitslag boven de 10…. misschien blijft het bij tandsteen verwijderen/doen een paar van hun toppers niet mee…
De koploper zonder puntverlies DZC'68 bleek in sterkste opstelling voor de dag te komen. Inclusief drie spitsen en een nummer tien die op de 4 x 100 meter estafette op het NK atletiek zeker geen slecht figuur zouden slaan. In het begin werd er zelfs aardig meegevoetbald, en na een kwartiertje was het nog gewoon 0-0. Gezien het feit dat Orion de laatste paar wedstrijden een geduchte reputatie had opgebouwd qua stelen van punten gloorde er nog hoop: het zál toch niet…..
En inderdaad. Het zou ook niet. Een kleine tien zestigtellen later stond er een 3-0 op het bord. Kansloze missie, zelfs voor tactisch meesterbrein Erik was dit niet meer te keren. Uiteindelijk werd het afgetekend en verdiend 5-0 voor de aanstaande kampioen: ze steken vaak ook letterlijk met kop en schouders boven de rest uit. Paar opvallende momenten uit en rondom de wedstrijd: in plaats van dat de ziekenboeg leegstroomt zo vlak voor de winterstop wordt het alleen maar erger: Idris met een terugkerende blessure naar de kant, Hein er af na een ongelukkige botsing, Alioune getorpedeerd en vervelend geland op zijn heup…. Je zou bijna medelijden krijgen met leider/verzorger Dré die meer minuten in het veld doorbracht dan Memphis gedurende het héle seizoen bij Manchester United!
Invaller keeper Scott deed het prima, behalve die ene keer dat hij "los!" riep, wat zijn medespelers ook braaf deden…..Het is in zo'n situatie wel gebruikelijk dat degene die roept ook de bal pakt…. maar het was N.E.C: Not Even Close!
Eervolle vermelding voor Jorn die op een voor hem ongewone positie er toch het meest van maakte!
reacties welkom naar twanvanoss@gmail.com
