Gezagsverhoudingen.
Een van de mooie bijkomstigheden van het voetbalspel is dat het een geweldige gelegenheid biedt om natuurlijke agressie te kanaliseren. Volkomen legitiem om duels aan te gaan, naar bal én tegenstanders te schoppen, duwen, trekken. We selecteren er zelfs onze spelers op: niet angstig, bereid om tot het gaatje te gaan: kortom winnaarmentaliteit. Natuurlijk brengt het ook "haantjesgedrag" en "superego's" met zich mee. En de last van het omgaan met teleurstellingen. Je wint nu eenmaal niet altijd, en je wordt ook wel eens gewisseld. Dan is het een normale reactie om boos te worden. Misschien zelfs schelden. (Hoeveel spelers hebben hun coach in gedachten niet tegen de vlakte gehoekt vanwege een onterechte wissel??)
Wat niet normaal is, is om lichamelijk geweld te gebruiken. Wat absoluut niet spoort, is om een mes te gebruiken om een leraar aan te vallen. Vanwege god-betere-het een discussie over huiswerk! Geen enkel excuus! Ook niet dat je pas 11 bent. Van gezagsdragers blijf je af! Of dat nu een ambulancebroeder, een scheidsrechter, een coach, of zelfs "maar" een leraar is!
Tot zo ver het moralistisch gedeelte. Dan nu het voetbal. Het grote regionale broertje uit Groesbeek op bezoek: BVO Achilles. Een blik op de stand vooraf wees op een gelijkwaardige tegenstander. Een mogelijke uitslag net zo lastig te voorspellen als de uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Pikant detail: In de aanloop naar het seizoen was Achilles een beetje "ondeugend" geweest door het benaderen van maar liefst drie spelers van Orion voor hun O14. Maar die verkozen toch te blijven bij het andere oranje, in plaats van een overstap naar de zwart-witte zebra-brigade.
Orion begon scherp, agressief. Er ontwikkelde zich een aantrekkelijk duel, waarbij vooral in het begin de kansen schaars waren. Coach Erik had een spelplan bedacht waarbij de diepste spits niet altijd even diep stond. Leverde zeker overwicht op het middenveld op, maar niet altijd evenveel stootkracht in de zestien. Hoogtepunt uit de eerste helft: een fenomenale dieptepass van Bas op Mees, maar het schot ging net naast. Na een kansen-loze periode kwamen er opeens drie in vijftien seconden: Bas, Mark, Mats van dichtbij op de keeper die een paar geweldige reflexen had. Het ongeloof dat de bal niet over de lijn ging, golfde over de tribune… Uiteindelijk was het toch Mees die een prachtig genomen vrije trap over de keeper zag krullen. Lekker 1-0 vlak voor rust. En geen kans weggegeven door een prima spelend centrum Noah en Siebe.
Je bent geneigd te zeggen dat een laag genomen vrije trap van veertig meter er nooit in mag. Totdat je deze kanonskogel hebt gezien. Als een granaat sloeg de bal achter Hein in de touwen. Tegen de verhouding in, dat wel. Pogingen van Teun en Mark, haalden het niet. Filippo had nog een schitterende actie, en dito afronding, maar de keeper van Achilles redde het lage schot. Nog een mooie assist van Teun op Filippo (over) en een kopbal van Alioune (krachteloos) veranderde niets meer aan de eindstand: 1-1. (Kansenverhouding 8-1) Het spel was aanzienlijk beter dan afgelopen week, en de neutrale toeschouwer had een leuke pot gezien. Eervolle vermelding voor Teun: onder andere voor alle "vuile" meters en het betere stofzuigwerk!
twanvanoss@gmail.com
